θεοεπαίνετος

θεοεπαίνετος, -ον (Α)

αυτός που επαινέθηκε από τον θεό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -επαίνετος (< επαινώ), πρβλ. αξι-επαίνετος, πολυ-επαίνετος].